On... moja poezja

Leżę wtulona w Niego, czując zapach, który koi moje zmysły. Jest jak aromatyczna świeca, której zapach pieści nozdrza. Napawam się tym zapachem, dycham go głęboko w płuca.. Chwytam mocno dłońmi Jego koszuli, co ma oznaczać niechęć wypuszczenia go z ramion. Chcę trwać całe dnie i noce w tym żelaznym uścisku. Nie muszę jeść, nie muszę pić. To On jest mi potrzebny do życia. To on jest jak tlen, który wdycham, który przetłacza się przez moje płuca, dociera do krwi, a wraz z nią do serca. Zamykam oczy i myślę o tej cudownej chwili, bojąc się, że zaraz się skończy... Myślę o naszej przyszłości. Moje usta wykrzywiają się w błogim uśmiechu. Wiecie co jest w tym wszystkim piękne? Jego obecność. To, że mogę Go czuć, dotykac, pieścić, a zarazem otrzymywać od Niego to samo.. Wzajemna wymiana. Uwielbiam leżeć na jego nagim torsie i czuć miarowe bicie Jego serca, które wybija dwa słowa "Kocham Cię".  Uwielbiam jeździć palcem po Jego wilgotnej skórze, sprawiając Mu tym  rozkosz. Moje myśli cały czas krążą wokół Niego i tej cudownej chwili, kiedy jesteśmy tylko my i nikt więcej.. Z niechęcią odrywam się od Jego ciała, nadal czując jego dłoń krążącą w okolicach moich pleców i pośladków, i składam mu na ustach pocałunek. Pragnę nim wyrazić namiętność, rozkosz, miłość... Jesteśmy sobie tak bliscy, jesteśmy tak niesamowicie blisko siebie. Czuje Jego dotyk na mojej skórze.. Czuję jak jeździ palcem powoli w górę, by potem powoli zjechać w dół.. Wzbudza to we mnie drżenie i cień podniecenia.  Czas się zatrzymuje... Jest właściwą osobą na właściwym miejscu. Tak, to właśnie to.. Tego pragnę, pragnę Jego. Przywieram całym ciałem do Jego ciała chcąc go czuć każdym jego milimetrem. Smakuję Jego usta, powoli i namiętnie.. Chciałabym, by ta chwila trwała wieczność. W takich chwilach wiem, że nic do szczęścia nie jest mi już potrzebne. Wystarczy ON.

Kocham Cię.